W tym artykule skupimy się na sile dolara, słabości jena i juana oraz likwidacji bilansu przez Fed. Te wydarzenia zadecydują o tym, jak będą się zachowywały rynki walutowe w najbliższych latach. Należy pamiętać, że trendy na rynkach walutowych nie są ustalone w kamieniu. Wiele czynników może wpłynąć na ogólną trajektorię walut w danym roku.
Siła dolara
W 2022 r. dolar wzrósł o 17% w stosunku do euro, o ponad 10% w stosunku do renminbi i o ponad 20% w stosunku do jena i funta szterlinga. Choć jest to imponujący rajd, stwarza on kilka obaw zarówno dla gospodarek rozwiniętych, jak i wschodzących, w tym wzrost awersji do ryzyka i zmienność przepływów kapitałowych. Dodatkowo, dolar jest jedną z najważniejszych walut w handlu międzynarodowym, a jego dalsza aprecjacja może zdusić wzrost wielu innych gospodarek.
Wells Fargo, jeden z największych banków w kraju, prognozował ostatnio, że dolar będzie nadal rósł w 2022 i 2023 roku. Uważa on, że waluta jest w środku długiego cyklicznego trendu wzrostowego. Według ich prognoz, do 2022 roku dolar wzrośnie powyżej 1,10 USD, a EUR/USD spadnie poniżej 1,10. Prognozy sugerują również, że w najbliższych latach w Stanach Zjednoczonych będą miały miejsce ciągłe podwyżki stóp procentowych.
Rezerwa Federalna poinformowała ostatnio, że rozpocznie tapering skupu aktywów, który zakończy się latem 2022 roku. Oznacza to, że inwestorzy dolarowi prawdopodobnie będą uważnie obserwować kolejne ruchy Fed. Dot plot Fedu wskazuje, że podniesie on stopy procentowe co najmniej dwukrotnie w 2022 r., ale rynek uważa, że nastąpi to wcześniej. Ponadto Bank Anglii przyjął ostatnio jastrzębie stanowisko, co sugeruje, że podwyżka jest nieuchronna.
W pierwszej połowie 2018 roku dolar umocnił się w stosunku do euro. Jednak w drugiej połowie roku jeszcze bardziej wzrósł, ponieważ inwestorzy nabrali pewności, że Rezerwa Federalna zmierza w kierunku podniesienia stóp procentowych. Jednak na wyniki walut w coraz większym stopniu będą wpływać różnice w polityce monetarnej poszczególnych krajów. Euro i EBC to dwa przykłady krajów, których polityki monetarne są rozbieżne, a różnice te mogą mieć znaczący wpływ na wyniki walut.
Słabość jena
Kraje rynków wschodzących zmagają się z siłą dolara. Kraje te zwykle korzystają z globalnego wzrostu, ale mają wysoki poziom zadłużenia w dolarze amerykańskim, co wpływa na ich gospodarki i waluty. Ale nawet bogatsze kraje odczuwają ból związany z rosnącymi cenami dolara. Japonia interweniowała na rynku walutowym, aby zapobiec deprecjacji swojej waluty, co osłabiłoby kontrolę jej banku centralnego nad rentownością obligacji. Ponadto Bank Anglii skupował obligacje rządowe, a Europejski Bank Centralny wykorzystuje swoje rezerwy do ograniczenia rentowności obligacji w niektórych krajach Unii Europejskiej.
W ciągu ostatniego roku dolar amerykański osiągnął historyczne maksima w stosunku do koszyka walut światowych. Spowodowało to agresywne podnoszenie stóp procentowych przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych i towarzyszyła temu “ucieczka do bezpieczeństwa” na międzynarodowym rynku kapitałowym. Dodatkowo wpływ konfliktu na Ukrainie na ceny energii osłabił perspektywy dla gospodarki europejskiej. Tymczasem trwający w Chinach przestój COVID-19 również osłabił krótkoterminowe perspektywy wzrostu tego kraju.
W ciągu najbliższych kilku lat wiele czynników będzie miało wpływ na globalne kursy walut. Jednym z nich jest młode pokolenie, które staje się bardziej obeznane z technologią i przyjmuje handel walutami jako pełnoetatowy zawód. Innym czynnikiem będzie pandemia koronawirusa, która już dotknęła sektor finansowy i rynek walutowy. Choć choroba ta raczej nie stanowi poważnego zagrożenia dla ogółu społeczeństwa, może doprowadzić do większej zmienności na rynku walutowym.
Kluczowym wydarzeniem do obserwowania jest osłabienie chińskiego juana. Podczas gdy chińscy eksporterzy łagodzą naciski na klientów, aby płacili w juanach, chiński rząd pozostaje niezdecydowany, aby wdrożyć drastyczne środki w celu pobudzenia gospodarki. Chiński rząd ma przed sobą długą drogę, aby wzmocnić gospodarkę, a słaby juan może spowodować większą zmienność.
Słabość juana
Chiński PBoC zwiększył w ostatnich miesiącach zakupy netto walut. Bank centralny może jednak nie pójść w ślady Stanów Zjednoczonych, podnosząc stopy w tandemie. Byłoby to kontrproduktywne dla zmagającej się z problemami gospodarki Chin, która jest obecnie nękana przez załamanie na rynku nieruchomości i drakońskie kontrole kowadrowe.
Według Fitch Ratings, chiński juan będzie prawdopodobnie nadal osłabiał się przez 2022 r. z powodu słabszego popytu zewnętrznego. W tym scenariuszu indeks dolara będzie dominował w stosunku do juana. Jednak ostatnia siła juana przeciwstawiła się temu trendowi. Zyskuje on systematycznie od maja 2020 roku, osiągając najwyższy poziom od końca 2015 roku. Mimo to, chińscy decydenci brzmią niespokojnie w związku z umocnieniem juana.
Obecna deprecjacja juana jest w dużej mierze związana z globalnym apetytem na ryzyko i rozwojem sytuacji gospodarczej poza Chinami, zwłaszcza w USA. Chociaż istnieją obawy, że Chiny będą trzymać się dolara w czasie napięć finansowych, jest mało prawdopodobne, że Pekin będzie intensywnie interweniował na rynku walutowym w celu obrony wartości juana w stosunku do dolara. W związku z tym jest mało prawdopodobne, aby w 2022 roku Chiny mocno interweniowały na rynku walutowym w celu obrony wartości swojej waluty względem dolara.
Chociaż PBOC może mieć ograniczony wpływ na rynek walutowy, jego decydenci podjęli wysiłki, aby powstrzymać słabość juana. Starania te obejmowały ustalenie twardszych niż oczekiwano środkowych fixingów, wydawanie ustnych ostrzeżeń i opóźnianie głównych środków luzowania monetarnego. Ponadto ostatnie spowolnienie popytu krajowego i odpływy zagranicznych funduszy portfelowych zwiększyły presję na juana.
Co więcej, władze monetarne Chin próbują sterować gwałtownie słabnącą walutą poprzez przywrócenie narzędzia, z którego zrezygnowały dwa lata temu. Władze nakłaniają również banki do włączenia czynnika antycyklicznego do dziennych fixingów.
Rozwijanie bilansu Fed
W miarę jak Fed zaczyna rozluźniać swój bilans, inwestorzy muszą być świadomi konsekwencji. Do końca 2022 roku Fed zlikwiduje około 522 miliardów dolarów ze swojego bilansu, a do końca 2023 roku odetnie łącznie 1,1 biliona dolarów. Jest to mniej więcej równoważne podniesieniu stóp procentowych o jeden punkt procentowy.
Fed ma wiele metod na likwidację swojego bilansu, w tym sprzedaż aktywów. Jedną z metod jest run, w ramach którego Fed sprzedaje swoje papiery wartościowe przed terminem i inwestuje uzyskane w ten sposób środki. Wpływy z tych sprzedaży są wykorzystywane do zmniejszenia bilansu Fed, który odzwierciedla zyski ekonomiczne z poprzednich zakupów aktywów Fed. Od czerwca 2022 r., Fed zaczął odwijanie swoich papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i udziałów w długu skarbowym średnio o 17,5 mld USD każdego miesiąca, z planami podwojenia tej kwoty każdego miesiąca począwszy od września.
Fed był krytykowany za powolne rozpoznawanie inflacji, pomimo rosnących stóp procentowych. W rezultacie rozpoczął najbardziej agresywną serię podwyżek stóp od lat 80-tych. Pomogło to wypchnąć benchmarkową stopę procentową do obecnego poziomu 3%. Plan ten jest jednak nadal realizowany i wciąż istnieje szansa, że stopy mogą wzrosnąć o dodatkowe 25 punktów bazowych.
Zmniejszenie bilansu Fed jest częścią większego programu zacieśniania ilościowego, który obejmuje podniesienie stóp procentowych, zacieśnienie przepływu pieniędzy do gospodarki oraz ograniczenie ilości kredytów, które mogą być emitowane. Oczekuje się, że proces likwidacji bilansu potrwa około 8 lat, co oznacza, że ilość pieniądza w gospodarce spadnie o 8,5 biliona dolarów.
Odpływy kapitału portfelowego
Ostatnie odpływy zagranicznych inwestorów portfelowych z indyjskich rynków finansowych są wyższe niż ich wcześniejsze wystąpienia i mogą nasilić słabość finansową i niestabilność makroekonomiczną. Niedawne odpływy zagranicznych inwestorów portfelowych są wynikiem znacznej wyprzedaży na rynkach finansowych tego kraju w ciągu ostatnich dziewięciu miesięcy.
Obecny scenariusz dla rynku walutowego to wysoka inflacja i potencjalna recesja, przy czym zagrożona jest znaczna część długu rynków wschodzących. Nadal jednak ważne jest zachowanie długoterminowej perspektywy. Klasa aktywów dłużnych rynków wschodzących przetrwała wcześniej wiele burz i inwestorzy nie powinni wpadać w panikę.
Ostatnie podwyżki stóp procentowych przez amerykańską Rezerwę Federalną spowodowały wzrost wartości dolara w stosunku do innych głównych walut. Osłabiło to waluty wielu krajów rozwijających się. Argentyńskie peso, pakistańska rupia, południowoafrykański rand, indyjska rupia i indonezyjska rupia zostały negatywnie dotknięte przez ten trend.
Oprócz Indii, inne rynki wschodzące w Azji również doświadczają w ostatnich miesiącach dużych odpływów FPI. Wpływ polityki monetarnej USA i szerszy globalny sentyment do ryzyka będzie oddziaływał na przepływy inwestycji portfelowych. Ponieważ przepływy te są bardzo zmienne, ich nagłe zatrzymanie lub gwałtowne odwrócenie może mieć niekorzystne konsekwencje dla gospodarek przyjmujących, osłabiając tym samym ich stabilność finansową.
W związku z tym, że amerykańska Rezerwa Federalna nadal podnosi stopy, odpływy kapitału inwestorów prawdopodobnie wzrosną. Doprowadzi to do większej zmienności na rynkach walutowych. Dodatkowo, zwiększone tempo inflacji w USA spowoduje większy odpływ kapitału na rynku azjatyckim. Wraz z tą zwiększoną zmiennością na rynku walutowym, gospodarka Tajlandii może również doświadczyć wzrostu odpływu kapitału. Podobnie spowolnienie wzrostu w Chinach może również doprowadzić do zwiększenia odpływu kapitału na rynku walutowym.
Podobne tematy